götürmək

götürmək
f.
1. Əlinə almaq, əlinə alıb qaldırmaq. <Xanməmməd> yaşıl çuxasının qollarını çiyninə atıb, . . heç bir təklif olmadan süfrədən halva götürüb ağzına qoydu. Ç.. <Adil:> Təndirdən yenicə çıxmış isti çörəkləri götürüb alverə yollandım. B. Bayramov. Əziz çamadanı götürüb pilləkənlərlə yuxarı qalxdı. S. Rəh.. // Qaldırmaq. Ayaqlarının birini götürüb o birini qoyur. Ü. H.. Fətulla . . başını yastıqdan götürməyə, dirsəklənməyə çalışdı. M. C..
2. Dəfn etmək üçün aparmaq, qaldırmaq (cənazə haqqında). Cənazəni götürmək. – Qərib öldü, götürün; Dar küçədən ötürün; Qəribin vay xəbərin; Anasına yetirin. (Bayatı).
3. Özü ilə bərabər aparmaq, yanınca aparmaq. – <Kərbəlayı Nənəxanıma:> Mən palazı satım, sən də sabah məşşatəni tap, götür, get qız axtarmağa. Ç.. Müəllim ehtiyat üçün məktəb xidmətçisi Mahmud əmini də götürdü. B. T.. <Məzlum:> Həyat fırtınası məni yad torpaqlara götürüb çıxarmışsa, özüm də ağciyər olmuşam. . S. Vəliyev.
4. Öz tərkibinə almaq, qəbul etmək, daxil etmək. Rəşid oğlana üz tutdu: – Səni qulluğa götürmək mənim boynuma. M. Hüs.. Əbili uşaq evinə götürdülər. Ə. Vəl..
5. Qavramaq, yadda saxlamaq, öyrənmək, mənimsəmək. Ülkərlə Səttar çox zehinli uşaq idilər, müəllim dediyi sözləri əlbəəl götürüb tutuquşu kimi rəvan eləyirdilər. (Nağıl). On üçümdə məclislərdə oturdum; On dördümdə hər nə varsa götürdüm. Aşıq Qurban.
6. Əldə etmək, məhsul almaq. Bol məhsul götürmək.
7. Hər tərəfə yayılmaq, bürümək, basmaq, yayılmaq, qaplamaq, sarmaq. Qəflətən bir qorxulu səs meşəni götürdü. . Faytonçu dedi: – Qorxma, xanım, bayquşdur ulayır. S. S. A.. Qədim dayı küncə çəkilib, xurcunu başının altına qoydu, bir azdan xorultusu çayxananı götürdü. S. R.. Həyəti götürən soğan, qovurma, zəfəran iyi adamı valeh edirdi. M. C..
8. Nəzərə almaq, misal çəkmək, nümunə gətirmək (bu mənada adətən «götürək» şəklində işlənir). <Süleyman:> Məsələn, götürək, bizim cavan tacirimiz Əsgəri. . Ü. H..
9. Xərc tələb olunmaq, sərf olunmaq; xərclənmək, başa gəlmək. Kostyum 60 manat götürdü. – <Möhsünzadə:> Bir iyirmi manat da uşaqların və Mehribanın əyni-başı götürər. S. H.. <Böyük oğlu:> Üç manat <doktora> verdim, iki manat on altı qəpik də dərmanları götürdü. Qant..
10. Başlamaq, şüru etmək, ibtidasını qoymaq.
11. Hirsləndirmək, əsəbiləşdirmək, qızışdırmaq, bərk təsir etmək. Təklifim onu götürdü. – Söz Hacı Manafı götürmüşdü. S. H.. Qızın sözü Nərgizi bərk götürdü. Ə. M..
12. Əxz etmək, almaq. Mövzunu folklordan götürmək. Fikri başqasından götürmək. Söz götürmək.
13. Dözmək, təhəmmül etmək, qəbul etmək. Söz götürmək.
14. Çıxarmaq (baş geyimləri haqqında> Papağı götürmək. Oğlan şlyapasını götürdü.
15. Yemək, dadmaq. Kababdan bir tikə götürdü.
16. Bir sıra isimlərə qoşularaq mürəkkəb feil və müxtəlif ifadələr düzəldir; məs.: od götürmək, əl götürmək, çimdik götürmək, boynuna götürmək.

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • götürmə — «Götürmək»dən f. is …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • dəvəgötürməz — sif. dan. Çox ağır, çox yekə, çox şey tutan, böyük həcmli. Dəvəgötürməz sandıq …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • boyun — is. 1. Başın bədənlə birləşən hissəsi. Yoğun boyun. Əyri boyun. Uzun boyun. Boynundan yapışmaq. 2. Paltarın, boğazı dövrələyən hissəsi. Paltonun boynu. Dik boyun. Köynəyin boynu dardır. 3. Arabaya və kotana qoşulan cüt heyvan (öküz, ya kəl).… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • almaq — f. 1. Əlinə götürmək, əl ilə tutub götürmək, qaldırmaq. Əlinə ağac almaq. Qələmi əlinə aldı və yazdı. Tüfəngini alıb ova getdi. – Aqil böyüklərə məxsus bir ədəblə çəngəl bıçaq almış, çörəyini xörəyini qabağına çəkmişdi. M. C.. // Cəld qapmaq,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • minnət — is. <ər.> Edilən hörmət və yaxşılığa qarşı daxilən duyulan borcluluq hissi, özünü borclu bilmə. ◊ Minnət çəkmək – 1) hörmət və yaxşılıq qarşısında özünü borclu bilmək. <Xoca Əziz:> İgid də igiddən çəkərmi minnət! «Koroğlu»; 2) bax… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • ayaq — 1. is. 1. İnsan və heyvanın yeriməsinə xidmət edən bədən üzvü. Balaca ayaq. Qarın üstündə heyvan ayağının izi var. Ayaq barmaqları. – Təkərlərin səsi, atların ayaqlarının tappıltısı meşələrə səs salırdı. N. N.. Fərraşlar Məşədi Həsəni yıxıb… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • çalov — is. 1. Səpələnən və ya un kimi şeyləri götürmək üçün yanları azacıq yuxarı əyilmiş, bir tərəfi açıq, qısadəstəli alət. Çalovla un götürmək. 2. tex. Ekskavatorda və bəzi başqa mexanizmlərdə torpaq və s. götürmək üçün qurğu; çanaq. <Əsəd>… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”